فیلم هایی که می بینیم

فیلم هایی که می بینیم

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. (فدریکو فلینی)
فیلم هایی که می بینیم

فیلم هایی که می بینیم

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. (فدریکو فلینی)

مهلکه Hurt Locker


کارگردان: کاترین بیگلو Kathryn Bigelow

مردی است این خانم <کاترین بیگلو>. نه از این جهت که مرد بودن برای یک خانم هنری، یا مزیتی، یا فضیلتی باشد. بلکه از این نظر که در فیلم زیبایش هیچ اثری از این که کارگردانش یک زن است پیدا نمی کنید. بیگلو محیط خشن و عاری از عاطفه یک جنگ را چنان تصویر کرده است که کمتر مردی توانسته آن را چنین بیان کند. انچه در" مهلکه " با آن روبرو هستیم جنگی است که در عراق جریان دارد. و آنچه بیگلو توانسته انجام دهد روایت بدون جانبداری و بی قضاوت شخصی از این جنگ است. و احتمالا همین توانست فیلم را موفق به ربودن اسکار امسال، از نزدیکترین رقیبش، یعنی" اواتار" بکند. رقابتی تماشائی بین زن و شوهر سابق.

هرچه " اواتار" دور از زمین میگذرد اما مهلکه حکایتی زمینی است. حکایت یک جنگ کثیف که معدودی آن را به راه انداخته اند و کثیری در آن گرفتار شده اند. هر دو طرف میترسند. هردو طرف میکشند. وهردو طرف کشته می شوند بی آنکه قهرمانی در میان باشد. مردان یک طرف در چارچوب دیسیپلین نظامی از اوامر مافوقشان اطاعت میکنند و مردان طرف دیگر با حس تنفر از اشغالگری وارد این مهلکه شده اند.  اما آنچه باقی می ماند تنها نفرت است و انزجار و اجساد و انفجار. بیگلو طرف هیچکدام را نمی گیرد. اما به خوبی موفق می شود این محیط پر از ترس و نگرانی را که در آن هر کس می تواند یک بمب گذار یا یک تیرانداز و یک دشمن خطرناک باشد به پرده سینما بکشد. در این محیط کسی از ابراز ترس خود از مرگ ابائی ندارد و هیچکدام از طرفین نمی خواهند بمیرند. چه سرباز امریکائی و چه بمب گذار انتحاری . اگر استثنائی وجود دارد نه قهرمانی است، بلکه از دست دادن همه علائق است. الا یک چیز که شاید نجات جان دیگری باشد و شاید راز ناگفته یک مرد.

 فیلمبرداری در اردن انجام شده زیرا که محیط بغداد جنگ زده امکان چنین کاری را نمی داد ولی به خوبی با محیط اصلی تطابق دارد. بازی ها از نقش های اصلی گرفته تا نقش هائی که توسط هنرمندان آواره عراقی ایفا شده همه قابل تحسین است. اما میتوان گفت که دوربین یکی از مهمترین نقش آفرینان فیلم است که بار مهمی از انتقال مفهوم را به عهده دارد. فیلمبرداری یکدست، به خوبی  محیط نا امن را القا میکند و از امتیازات ویژه این اثر محسوب می شود.

کاترین بیگلو فیلم جدیدش را در یکی از نواحی مرزی و خطرناک امریکای لاتین شروع کرده است. به نظر میرسد این خانم علاقه خاصی به این محیط های نا امن دارد.  امیدواریم در فیلم جدیدش هم موفق باشد.

نظرات 2 + ارسال نظر
حسام شنبه 22 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 13:09 http://hessamm.blogsky.com

این فیلم رو خیلی قبل از اینکه کاندید اسکار بشه و اصلا مطرح بشه دیدم و پیش خودم فکر کردم چرا یه همچین فیلمی باید انقدر مهجور بمونه و هیچکس بهش توجه نکنه... که چند ماه بعد جوابمو گرفتم.

فیلم البته در ظاهر بی طرفانه است و در برخی سکانس ها - خصوصا سکانس های حسی - بانوعی جانبداری از سربازان آمریکایی ساخته شده که البته طبیعی و منطقی هم هست... بالاخره کارگردان و تهیه کننده آمریکایی هستن و حق دارن.

شهرزاد جمعه 28 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 10:36 http://se-pi-dar.blogsky.com

همونطوری که خود بیگلو هم گفته "این فیلم یک دایره 360 درجه ای خطرناکه" تماشاگر همراه با حرکت های فوق العاده دوربین و ریتم کند عملیات خنثی کردن بمب ها، هر لحظه از هر طرف منتظر یه حادثه است.
محل فیلم برداری، بازی خوب و تأثیرگذار بازیگران فیلم، انفجارها و هیجانی که بر کل فیلم حاکمه همه و همه حس انزجار و تنفر از این حکایت دردناک زمینی را به بیننده منتقل می کنه ولی در برخی از سکانس ها و حتی گاهی حرکت دوربین برتری سربازهای آمریکایی و نوعی نگاه ظریف جانبدارانه رو می شه کاملن حس کرد

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد