فیلم هایی که می بینیم

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. (فدریکو فلینی)

فیلم هایی که می بینیم

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. (فدریکو فلینی)

لینو ونتورا در پنجمین جشنواره فیلم تهران

لینو ونتورا در تهران

یکی از فیلم‌های پنجمین جشنواره فیلم تهران ۳۰ آبان – ۱۴ آذر ۱۳۵۵، جسدهای عالی ساخته فرانچسکوروزی بود. با بازیگری لینو ونتورا. به خاطر نمایش این فیلم قرار بود که کارگران و بازیگر نقش اول آن در تهران حضور یابند ولی به دلیلی که هرگز معلوم نشد یا شد و من از آن بی اطلاع ماندم، این فیلم در گمرک مهرآباد گم شد. فرانچسکو روزی دیگر دلیلی برای حضور در تهران نداشت. ولی لینو ونتورا به ایران آمد و به گشت وگذاردر تهران پرداخت و در یکی دو سالن هم حضور یافت. در این عکس وی در مرکز جشنواره در حال گفتگو با مدیر وقت جشنواره پاریس یعنی پیرهانری دولو است و نیز هژیر داریوش مدیر جشنواره فیلم تهران که در عکس نیست.

جشنواره هم بعد از گم شدن فیلم، این برنامه را با فیلم آس‌های پرنده ساخته جک گولد که فیلم برگزیده همان سال در جشنواره کارلوویواری بود عوض کرد. قولی هم دادند که اگر فیلم جسدهای عالی پیدا شود آن را با اجازه تهیه کننده و کارگردان نشان بدهند.

محسن مهدی بهشت چهارشنبه 15 آبان‌ماه سال 1387 ساعت 22:53

نظرات 4 + ارسال نظر

حسام پنج‌شنبه 16 آبان‌ماه سال 1387 ساعت 16:06 http://hessamm.blogsky.com

چه فیلم هایی! چه کارگردان هایی! چه بازیگرانی!

نمی دونم شما اینا رو می نویسین حس نوستالژیای خودتون رو تسکین بدین یا کون ما جوونهای دوران جشنواره فجر رو بسوزونین! (ببخشید که یه کم بعد از نیمه شبی شد، اگه دوست داشتین سانسورش کنین، ولی خدایی خیلی کونم سوخت!)

من فقط می خواهم یادم نرود که چه بودیم و چه شدیم. نمی دانم از این متون چه برداشتی می شود کرد؟ نامشان نوستالژی است. بیشتر شاید به خاطر خودم است. و این که توهم بدانی که من در حال حاضر چه زجری می کشم.
میدانی وقتی کسی چیزی را ندارد، مزه آن را هم نمی داند ولی وقتی داشت و از او گرفتندش زجر کش می شود.
در ضمن شما آزادی که هر جور که می خواهی در اینجا کامنت بگذاری. هیچ سانسوری در کار نیست مگر این که چیزی بنویسی که وبلاق وزینمان فیلتر بشود.
این آزادی را البته خودتان هم به بنده در مورد وبلاق وزین خودتان داده اید. این را ما فراموش نکرده ایم.

کمال دوشنبه 20 آبان‌ماه سال 1387 ساعت 01:28 http://baroonedeltangi.blogsky.com

سلام آقای مهدی بهشت
آقا چی بودیمو ما که ندیدیم
ولی به نظر من به جای این که انقده حسرت گذشته رو بخوریم بهتره که خودمونو الآن اصلاح کنیم
هر چی بوده و اگر خوبی هایی برای شما داشته شما در تهران زندگی می کردید و اگر مردم در هر جا با هر عقیده ای این انقلاب رو به سرانجام رسوندن حتما برای خودشون دلیل داشتن
از دیو خودشون فرار کردن ولی به فرشته ای که فکر می کردن نرسیدن
پس چه بهتره که ما تلاش کنیم تا از گذشته هم بهتر باشیم نه این که حسرتش رو بخوریم و کمک کنیم که ایران دوباره برگرده به دوران شکوفایی هخامنشیان نه رضا خان و محمدرضا که خودشون به اشتباهاتشون پی بردن
امیدوارم این مطلب از من که یه جوون 18 سالم و خیلی از شما کوچیکترم خدا نکرده بی ادبی به شما نباشه
خوشحال میشم به ما هم سر بزنید

پسرم مگر من منحرف شدم که خودم را اصلاح کنم؟ میگی من چه بکنم. اداره فرهنگ کشور به دست مشتی بی فرهنگ افتاده. میگی چه بکنیم؟. انقلابی دیگر. و اینها را هم به همان زباله دانی که قبلی ها را ریختیم بریزیم؟
یکی از راههای اصلاح شدن همانا یاد کردن از آنچه که بودیم است. کاری عین مطالعه تاریخ. البته در حال حاضر به کوری چشم آنهایی که فیلتر شده همه چیز را در اختیار ملت قرار میدهند هر کسی هر فیلمی را که بخواهد از نوع س ک س و سیاسی و هیولایی و هنری و .... میتواند به شکل دی وی دی توی پیاده رو پیدا کنه. و این اون چیزییه که نمیگذاره این اقایون تا می توانند ترکتازی کنند.
محمد رضا شاه هم یکی از بی لیاقت ترین سلاطین این کشور بود و اگر نبود امروز پسرش بر تخت سلطنت نشسته بود.
شکوفایی هخامنشیان هم برای ۲۵۰۰ سال پیش خوب بود که. ما الان به کمتر از دی وی دی رضایت نمیدهیم برگردیم به زمان هخامنشیان که توی ظروف گلی و با چوب غذا بخوریم؟ هیهات من ال ذله. درست نوشم این هیهات....
یا حق