Machete (رابرت رودریگز – ۲۰۱۰)

فیلم جدید رابرت رودریگز رو می شه دنبالۀ آثاری همچون Desperado، Once upon a time in Mexico و Planet Terror به حساب آورد. فیلمی در سبک Exploitation که با نمایش عریان خشونت، خونریزی و کشت و کشتار انتقام جویانه داستانش رو پیش می بره. علاقمندان سینمای تارانتینو و رودریگز با چنین سبکی آشنایی دارن و تا حد زیادی هم انتظاراتشون برآورده می شه.

داستان فیلم از آنونسی که بین قسمت هایی از فیلم Grindhouse به نمایش دراومد الهام گرفته شده: داستان یک افسر پلیس مکزیکی به نام Machete که با گروهی از سیاستمداران جمهوریخواه افراطی که موافق برخورد شدید با مهاجرین غیرقانونی به داخل خاک آمریکا هستن درگیر می شه.

داستان چیزی بیشتر از این نیست و مثل دسپرادو، فیلم بیشتر بر صحنه های درگیری و کشتار تکیه داره. هر چقدر قهرمان دسپرادو (آنتونیو باندراس) در کار با انواع سلاح گرم مهارت داشت، در این فیلم  Machete در کار با قمه و چاقو! حتی در سکانسی از فیلم که باید برای انجام ماموریتی یک سلاح انتخاب کنه، از بین تمام سلاح های گرم مدرن، باز هم اولین انتخابش یک قمۀ بزرگه.

از طرف دیگه هر چقدر قهرمان فیلم دسپرادو خوش قیافه بود و پراحساس (ال ماریاچی نوازندۀ گیتار هم بود)، در این فیلم قهرمان فیلم (دنی ترخو) به غایت زشت و بدقیافه اس و هیچ نشانی از احساس درش دیده نمی شه. اصلاً این بازیگر همون کسیه که در فیلم دسپرادو نقش منفی رو بر عهده داشت و ظاهراً قبلاً در زندگی شخصیش هم یک خلافکار تمام عیار بوده.

کارگردان برای جبران چهرۀ زمخت قهرمان فیلم و بزرگنمایی زشتی ظاهریش، دوستان و همراهان Machete رو از بین بازیگرانی انتخاب کرده که جالب توجهن: جسیکا آلبا، لیندزی لاهن و میشل رودریگز (همون آنا-لوسیای سریال Lost) و البته رابرت دنیرو در نقش سناتور جمهوریخواه.

چند نما در فیلم هست که به شدت دسپرادو رو به یاد میاره، خصوصاً جایی که قهرمان فیلم و جسیکا آلبا روی تخت خوابیدن که Machete با صدای قدم های آدم بدها از خواب بیدار می شه و سایۀ اونها رو روی پردۀ اتاق می بینه.

اگر خواهان دیدن فیلمی هیجان انگیز، پر از قطع شدن سر و دست و فرو رفتن قمه در شکم و چشم و چار آدم بدها هستین، Machete انتخاب خوبیه. اگر طرفدار سبک سینمای رودریگز هستین، با اینکه دیدن این فیلم تجربۀ Sin City یا حتی دسپرادو رو به همراه نداره، اما در نهایت شما رو راضی نگه می داره.