فیلم هایی که می بینیم

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. (فدریکو فلینی)

فیلم هایی که می بینیم

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. (فدریکو فلینی)

یادداشتی بر فیلم افسانه عمر خیام (۲۰۰۵)

هر فیلمی که با موضوع ایران و ایرانی ساخته می شه برای ما اهمیت ویژه ای داره. دو سال پیش شنیده بودم که فیلمی دربارۀ زندگی عمر خیام در آمریکا ساخته شده... بالاخره دیشب دیدمش.

اول از همه بگم که کارگردان فیلم شخصیه به نام "کیوان مشایخ" که انگار سالها آمریکا زندگی کرده. بازیگران فیلم اغلب ایرانی یا لاتین هستن و داستان فیلم هم قراره دربارۀ عمر خیام باشه:

"پسر جوانی در آمریکا که از نوادگان عمر خیام هست، روی تخت بیمارستان برای برادر کوچکش داستان زندگی خیام رو تعریف می کنه. دوستی خیام و حسن صباح و عشق آنها به دختری به نام دریا..."

فیلم ضعف های زیادی داره که اولین و بزرگترینش فیلمنامۀ بسیار بدیه که خود کارگردان نوشته. داستان فقط دربارۀ عشق خیام و دریاست و حسن صباح و گروه سربداران به غیرواقعی ترین شکل ممکن نشون داده شدن. بازی ها بسیار ضعیفه و بازیگران ایرانی فارسی رو به زور و به شکلی خنده دار حرف می زنن؛ حتی بدتر از ضعیف ترین فیلم های کوتاه ساخت انجمن سینمای جوان مرکز زابل با نابازیگران محلی! حرف زدن خیام و حسن صباح و کلاً ایرانیان به انگلیسی هم در نوع خودش جالبه!

تنها بازی قابل قبول فیلم از ونسا ردگریو هست که نقش خیلی کوتاهی داره. اندی هم در یک صحنه در نقش پدر حسن صباح وارد می شه و یک جمله می گه می ره! البته هرجا اندی باشه Shani هم هست، اون هم در یک صحنه میاد روبری ملک شاه سلجوقی یه قر می ده می ره!

اصلاً هیچ چیز فیلم سر جاش نیست و انگار کارگردانی وجود نداشته. تنها موسیقی فیلم تا حدی بیانگر حس و حال ایران قدیمه.

در پایان فیلم که "کامران" به ایران (زمان حال) میاد – که در ازبکستان فیلمبرداری شده – گاو و خروس توی خیابون ول هستن و زن ها مثل عرب ها لباس پوشیدن! انگار کارگردان هیچوقت ایران نیومده و نمی دونه ایران چه شکلیه (یا اینکه می خواسته به عمد ایران رو به این شکل نشون بده).

در مجموع باید بگم این فیلم به هیچ عنوان ارزش دیدن نداره! گول اسمش رو نخورین و وقت خودتون رو بیخود تلف نکنین!

نکته: اول فیلم تبلیغی پخش شد از فیلم بعدی کارگردان به نام "کوروش کبیر"! باید از این کارگردان خواهش کنیم هنر و استعدادش رو جای دیگه ای خرج کنه و دیگه لااقل به کوروش کاری نداشته باشه.

حسام دهقانی جمعه 17 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 12:50

نظرات 9 + ارسال نظر

حسن جمعه 17 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 14:02 http://www.memary-markaz.blogfa.com

سلام
وبلاگ خوبی داری .
من دو تا از فیلم هایی رو کرده ای کامل دیدم.
اول سینما پارادیزو:
خواستم نظرم رو بنویسم. قسمت های برجسته داستان رو میشه اینطور در نظر گرفت: موسیقی متن فوق العاده و نماهای خیلی جالب و زیبا. علاقه کودکی به سینما. نشان دادن چهره اشخاص. مثلا یک نما در سینما افراد رو میبینید که از هم جدا شده اند.پولدار ها سمتی و فقرا سمتی دیگر. فیلم گریه داره و اشک تو چشم همه جمع شده.پول دار ها هر کدوم یه دستمال تمیز دارن و اشکاشون رو پاک می کنن اما فقرا چند نفر با یه دستمال. کارگردان می خواسته ۲ چیز رو نشون بده.یک فاصله طبقاتی اون زمان ایتالیا و میزان صمیمیت افراد .
یه سکانس اول فیلم هست. که هنر پیشه سوار ماشین پشت چراغ توی ماشینه یه ماشین کنارش می ایسته که دو تا جوون با چهره های عجیب توشن.یه دختر و یه پسر. کارگردان در این صحنه خواسته تفاوت نسل ها رو نشون بده .در واقع به جای حرکت از زمان گذشته به حال از اینده به گذشته رفته.
اوج فیلمسکانس اخرهشه. جایی که بازیگر نقش اول داره اون تیکه های فیلم هایی رو می بینه که اون پیرمرد به هم چسبونده. بیانگر بر اورده شده یک رویای کودکی.

فیلم هیچ سرزمینی برای پیرمرد ها فیلم جالبی بود و به نظرم واقعا لایق بردن بهترین فیلم اکادی اسکار. دستان همونطور که نوشتی با غافلگیری تموم شد شاید جایی که نباید میشد. نکته مثبت بازی خاویر باردم بازیگر اسپانیای بود که تونست نقش یک قاتل بی روح و سنگدل رو بازی کنه در پس چهره ای اروم و دوست داشتنی .فردی با عقاید خاص که براحتی ادم ها رو می کشت.دایلوگ های این بازیگر توی فیلم خیلیجالب بود. سپردن جون انسان ها به شانس با یه سکه.
یه سکانس وقتی یه ادم کش دیگه داره از پله ها بالا میاد و اون با تفنگ اروم پشت سرش راه میفته با اون چهره معصوم خیلی دوستانه سلام میکنه نمیشه باور کرد قصدش کشتنه اون ادمه.ولی خیلی غافلگیرانه این کار رو می کنه

به هر حال هر دوی این فیلم ها برای من فراموش ناشدنی هستن
به وبلاگ من هم بیا موفق باشی.

سلام. از اینکه برای خوندن مطالب وبلاگ و نوشتن نظراتت انقدر وقت گذاشتی بسیار متشکرم. همونطور که می دونی این یه وبلاگ گروهیه که اعضاء درباره فیلم هایی که می بینن چند خطی می نویسن.
از نظراتی که درباره این دو فیلم نوشتی مشخصه که اهل سینما هستی و حرفه ای فیلم نگاه می کنی. امیدوارم هرجا هستی موفق باشی.
با هم ممنون.

محسن جمعه 17 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 21:55 http://after23.blogsky.com

ما همه چیزمان باید به همه چیزمان بیاید. در ضمن وقتی کسی چهره و سخنان حاج دکتر محمود رییس رو ببینه شکی نمی کنه که توی خیابونای تهرون شتر و گاو و گوسفند راه بروند.
این فیلمساز هم الگوی رییس رو داشته که فیلمی چنین ساخته.

احسان یکشنبه 19 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 18:42 http://nagofteh-ha.blogsky.com

حالا هی بعضی ها میرن توی وبلاگشون (اینجا ایران نیست!) می نویسن کسی نیست بیاد برای کورش فیلم بسازه. بفرما... حالا خوب شد؟ نوش جونتون.

رها دوشنبه 20 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 15:03 http://feministh.blogfa.com

مرسی

خواهش!

سیما چهارشنبه 21 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 07:44

من متاسفانه قبلا گول اسم این فیلم را خوردم و دیدم و با نظرت کاملا موافق بودم یعنی همان موقع هم فکر کردم این چه فیلمی بود که ساخته واقعا از همه نظر ضعیف بود و خیلی جالب بود که برخی نقش ها ایرانی بود ولی چون هنرپیشه ایرانی پیدا نکرده بودند آنها فارسی حرف نمی زدند. در مجموع بسیار فیلم ضعیف و بی سرو تهی بود اما خوب آرزو بر جوانان عیب نیست حالا به کارگردانش فرصت بدهید شاید بالاخره استعدادش شکوفا شود

ما فرصت می دیم، ببینیم کی شکوفا می شه!

سام شنبه 8 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 04:13 http://ندارم

آقا قربون دهنت. حرف دل ما رو زدی. سر جدت این آقای مشایخو پیدا کن بهش بگو اگه نخوایم شما راجع به مشاهیر ایران زمین فیلم بسازین چیکار باید بکنیم.خدا آخر و عاقبت کورش کبیر رو از دست این آقای مشایخ به خیر کنه.

خاطره چهارشنبه 20 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 01:18

خوب این فیلم خیلی مزخرف و ناقص و دروغ بود
پر از ایراد هم بود و اصلا نتونسته بود خیام رو درست معرفی کنه

سمانه چهارشنبه 4 اردیبهشت‌ماه سال 1392 ساعت 02:30

من این فیلم رو سال گذشته دیدم. شاید مسخره باشه اما به شکل عجیبی من گاهی تشنه دیدن، لمس و احساس کردنم.فیلم جوری بود که داد میزد خیلی هم مستند نیست و براش مطالعه ای نشده. ماجراهای عاشقانه ام که برا گیشه است. اما بازم تمام فیلم رو تقریبا بلعیدم چون یکی از رباعیهای خیام خیلی به نظرم خاصه... « ای کاش که جای آرمیدن بودی». شاید این فیلم که همه دوستان روش کامنت گذاشتن تونست یه احساس در اینباره به من بده.