ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
Righteous Kill
فیلمی با بازی دو غول سینمای جهان: رابرت دنیرو و آل پاچینو؛ که برای دومین بار (بعد از Heat) مقابل هم قرار گرفتن. این فیلم همه چیز داره: فیلمنامۀ خوب، بازی های عالی و کارگردانی حساب شده. اما با همۀ اینها فیلم فاقد جذابیت لازمه و نمی تونه تماشاگر رو درگیر کنه. داستان پلیس کهنه کاری که به دست داشتن در قتل برخی متهمان پرونده های مختومه متهم شده موضوع جالبیه که جای کار زیادی داره اما نمی دونم چرا اصطلاحاً فیلم "درنیومده". حتی ضربۀ غافلگیرکنندۀ نهایی هم نمی تونه کارساز باشه و فیلمو نجات بده.
امتیاز: ۶ از ۱۰
Jumper
قدرت ناشناخته + پرش به مکان های مختلف + جلوه های ویژه تصویری + تدوین مثلاً سریع + هیجان کاذب + جلوه های ویژه + عشق تین ایجری + جلوه های ویژه + فیلمنامۀ یه هفته ای = دو ساعت وقت تلف کردن!
امتیاز: ۴ از ۱۰
Becoming Jane
داستان بخشی از زندگی جین آوستین (نویسندۀ معروف انگلیسی) پیش از رسیدن به شهرت. این فیلم به ماجراهای عاشقانۀ زندگی این نویسنده می پردازه و نوشته شدن کتاب هایی همچون "غرور و تعصب" رو نتیجۀ تجربیات شخصی جین آوستین می دونه. تصاویر خیره کننده، فیلمبرداری عالی و موسیقی زیبا از نکات مثبت فیلم هستن و ریتم نسبتاً کند تنها نکتۀ منفی. انتخاب بازیگرها به خوبی صورت گرفته و Anne Hathaway در نقش جین بازی خوبی رو به نمایش گذاشته.
امتیاز: ۶ از ۱۰
یادآوری شما باعث شد جین شدن رو دیشب برای بار دوم ببینم. هر چند فیلم کمی کند جلو میره ولی در تمام مدت احساس میکردم کارگردان خیلی شتابزده و سطحی از کنار بعضی قسمتهای داستان عبور کرده، فیلمبرداری فیلم فوقالعادهاس، این منظرههای بکر رو تو خیلی از فیلمهای این سبک و سیاقی دیدیم ولی حرکت عالی دوربین بین درختها، مکثها و زاویهی دید متفاوت فیلمبردار، این چشماندازها رو زیباتر کرده. از نوع حرکت دوربین از سقف ساختمان اپرا تا روی صورت جین که گذشت سالها رو نشون میده و توقف دوربین روی دستهای جین تو سکانس پایانی خیلی خوشم اومد.
یکی از بزرگترین ویژگی های مثبت فیلم همین فیلمبرداری فوق العاده زیباییه که داره. اینجور تصاویر رو در فیلم های انگلیسی زیاد دیدیم، اما این یکی خیلی متفاوته.
کسی نیست به این خانم شهرزاد که عضو این وبلاق وزین هم هست ولی تا به حال چیزی در آین جا آپ نکرده اند بگوید که همین کامنت را اگر دو سه خط دیگر هم اضافه کرده بودید یا نکرده بودید که خودش شده بودیک پست خوب.
چرا افتخار استفاده از قلمتان را به ما نمی دهید؟
جواب با خودتان.
اصلن به نظر من فیلم هایی که پر از غول های بازیگری است خیلی دلچسب نیست. مگر این که این غول ها زن و مرد باشند.
فیلم هایی که یک دوجین سوپر استار دارند مانند رد کارپت به نظر من می آیند.
این خیلی کلی است. مثلا فیلم های پدرخوانده هم پر ااز غول بازیگری است اما دچار چنین مشکلی نیست. یا مثلا سری فیلم های Ocean11 تا 13.
این یکی بیشتر مشکل فیلمنامه دارد و کارگردانی وگرنه بازی ها که خب طبیعتا عالی است.
به بخشید فراموش کردم بنویسم که در مورد فیلم اول نظرم را نوشتم.
متوجه شدیم!
ببینم کفر میشود که شما سری به بزرگراه گمشده بزنید و یک خط به آن چه که یکی دوماه پیش یا کمی کمتر یا بیشتر قبل نوشتیم خطی اضافه کنید؟
به قول خودتان خیرسرمان می خواهیم یک نقد دونفره بنویسیم.
خب آخه من نکته جدیدی به ذهنم نرسید!
سلام
ممنونم از نظرتون.
من نیز لینک شما را اضافه کردم.
موفق باشید .
همین الان نوشتم، ببخشید دیر جواب دادم دیگه خودمم خجالت کشیدم.
ما منتظر پست های متعدد از جانب شما می باشیم!
فیلمهای کوچک و مستقل رو ترجیح میدم خصوصن غیر امریکایی (اروپایی یا آسیای شرق)
من هم به فیلم های مستقل به اندازه فیلم های هالیوودی اهمیت می دم و سعی می کنم پیداشون کنم و ببینم. تابحال درباره فیلم های مستقل هم مطالب زیادی نوشته ایم.
درود.
اولی رو که هنوز ندیدم!
یعنی منتظر رسیدن نسخه اصل اون هستم! معمولن تجربه نشون داده که دیدن فیلم برای بار اول اون هم روی برگرفته از پرده زیاد به دل آدم نمی چسبه!
ولی خوب با این شنیده ها فکر نکنم در حد مخمصه باشه!؟
اون جا خیلی آل بزرگ و باب حال دادن به ملت!
من صحنه ای که روی یک میز جانی و پلیس در حال قهوه خوردن بودند.. اون صحنه فراموش نشدنی بود!
دومی هم که ندیدم ولی سعی می کنم هم نبینم!
اما در مورد سومی:
تو متن خوندم غرور و تعصب. نمی دونم این فیلم رو دیدین یا نه ؟ به یاد هم ندارم که نویسنده همین بود یا نه ؟؟
اما اون واقعن ارزش دیدن داشت ( با بازی کیرا نایتلی)
مخصوصن فیلم برداری و جلوه های ویژه.
روز خوش.
جاوید ایران.
من هم به هیچ عنوان فیلم ها رو به شکل روپرده ای نمی بینم و صبر می کنم تا کیفیت اصلیش بیاد. فیلم اول با کیفیت اصل خیلی وقته که اومده (شاید بیشتر از ۳ ماه).
من غرور و تعصب رو دیده ام و به نظرم فیلم خوش ساخت و خوبیه. این فیلم هم شبیه به همونه با همون حال و فضا. فکر می کنم اگر ببینین خوشتون بیاد.
منم غرور و تعصب 2005 رو خیلی دوست دارم، ولی به نظرم بهترین نسخه غرور و تعصب که البته فیلم نیست و یه مجموعه کوتاه تلویزیونیه و خیلی هم کم تو ایران پخش شده نسخه سال 1995، بازیها و تطبیق اون با متن اصلی تو این نسخه عالیه مخصوصن بازی colin firth در نقش دارسی بی نظیره و اصلن با کسی که نقش دارسی رو تو ورژن 2005 بازی کرده قابل مقایسه نیست،حتی هنرپیشهی زن این نسخه هم هیچ چی از کیرا نایتلی کم نداره.
واجب شد این نسخه رو پیدا کنیم و ببینیم.
وقتی روی IMDB چک کردم دیدم از حدود 18هزار کاربر امتیاز 9.3 گرفته گرفته که این یعنی عالی. لینکش اینه:
http://www.imdb.com/title/tt0112130
نسخه ای که ازش دارم VHS هست و حدود 5 ساعته و هر جایی که بردم میگن اونقدر پرش داره که قابل تبدیل به CD هم نیست اگر بازی هنرپیشه ی نقش دارسی و تسلطش رو ببینین بهم حق می دین که این همه ازش تعریف کنم. از لینکم ممنون الان می رم سراغش
فکر می کنم بتونم نسخه دی وی دی با کیفیت خوبش رو پیدا کنم.
مطمئنا این کتاب در قالب یک سریال ۵ ساعته خیلی بهتر به تصویر کشیده شده تا یک فیلم دو ساعته.
با سلام.خسته نباشید. وبلاگ قشنگی داشتی.
در ضمن اگر دوست داشتی بازدید وبلاگت یا کلیک روی تبلیغاتت زیاد بشه حتما یه سری به وبلاگ من بزن.پشیمون نمیشی.
نترس لینکباکس نیست ..... به دردت می خوره.
این آدرس سایت http://bhb.blogfa.com
اینم یاهو ای دیم yahoo id :::: gold.0511
منتظرم. موفق باشی. یا علی
این جمله وبلاگ قشنگی داشتی خیلی لج آدمو درمیاره! خب تو که می خوای تبلیغ کنی بیا راست و مستقیم تبلیغ کن برو!
..
منظور رسیدن یلم به دست بود نه اینکه نیومده هنوز :دی
اما دیروز دیدم! حیف که کوتاه بود!
از همه چیز که بگذریم از وجود این دو تن نمیشه گذشت..
سکانس آخر فیلم و تقابل آل و باب که منجر به شلیک به آل شد برام خیلی به یاد ماندنی بود!
+به گفته یکی از دوستان! مگه چند بار این دو تا در کنار همدیگه بازی می کنن که اون رو از دست بدم! باید همه رو از حفظ باشی تا یادت نره هیچ وقت!
جاوید ایران.
با سکانس آخر موافقم، واقعا دیدنیه.
اما شاید یکی از دلایلی که این فیلم نسبت به Heat از جذابیت کمتری برخورداره این باشه که در اون فیلم آل پاچینو و رابرت دنیرو در نقاط مقابل هم قرار دارن و تقابل اونها فیلم رو جذاب کرده، اما در این فیلم با هم همکار هستن و اون حس رقابت و درگیری در این یکی وجود نداره.