فیلم هایی که می بینیم

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. (فدریکو فلینی)

فیلم هایی که می بینیم

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. (فدریکو فلینی)

سینمای کودک (نصف مال من، نصف مال تو)

فیلم نصف مال من نصف مال تو ابتدا با یک معما آغاز مى شود دو کودک کلاس سومی در مدرسه متوجه می‌شوند که نام، شغل و سن پدرهایشان یکی است و در مدت کوتاهی پی می‌برند که پدر آنها یک نفر (محمدرضا شریفی‌نیا) است و پس از آن تلاش آنها برای حل کردن این مسئله برای مادرانشان آغاز می‌شود. داستان فیلم داستان تازه‌ای نیست زیرا این سوژه در سال‌ها قبل در فیلمهای‌ دو نیمه سیب و خواهران غریب بکار رفته است و حتی در فیلم نیز بارها به این موضوع اشاره می‌شود که داستان به نحوی به خواهران غریب گره خورده است. اما شاید اصلی‌ترین تفاوت این فیلم با دیگر فیلم‌های از این دست در ‌آن باشد که کار در فضایی فانتزی، مفرح و کمدی شکل می‌گیرد و بازیگران اصلی آن دو کودک (ترلان پروانه و آلما اسکویی) می‌باشند.

اگر از دیدگاه سینمای کودک به فیلم نگاه کنیم در ادامه داستان شاهد تلاشهای کودکانه دو دختر و دوستشان برای حل کردن این مشکل هستیم. که اتفاقا از این منظر فیلم بسیار خوب از کار درآمده. فیلمی سرگرم کننده و خنده دار است و بازی شریفی نیا و دو کودک هم بسیار درخشان است. به نظر من از این دید ایرادی هم به فیلم وارد نیست. زیرا در دیدگاه دو بچه دبستانی مسئله داشتن زن دیگر یک اشتباه از سوی پدرشان تلقی می شود. و وقتی میبنند که پدر هر دو خانواده را دوست دارد و از روی عمد تن به این کار نداده با او احساس همدردی می کنند. البته این دید با نگاه ما که به این مسئله به صورت خیانت نگاه می کنیم و برایمان هزار سوال بیش می آید کاملا متفاوت است. طبیعتا بچه ها احساس مادرانشان را از این ماجرا بدرستی درک نکرده و سعی در حل این مسئله حل ناپذیر برای آنها را دارند. با این نگاه مطلع شدن زنها از دو همسری بودن شوهرشان پایان تلاش کودکان است و از این پس کودکان نقشی نخواهند داشت و این می تواند پایانی برای فیلم باشد.

اما اگر غیر از این دید به فیلم نگاه شود مسئله فرق بسیار میکند، اصلا مخفی ماندن ماجرا در این سالها منطقی به نظر نمی رسد و فیلم نیز به بدترین شکل ممکن پایان می‌یابد. در واقع اینکه دو زن مرد در دادگاه متوجه می‌شوند که باردار هستند و نمی توانند طلاق بگیرند پایان خوبی نیست. اصولا به نظر من از دید بزرگسالان این ماجرا هیچ پایان دلچسبی نمی تواند داشته باشد و به قول معروف دو تا زن گرفتن آخر و عاقبت خوشی نخواهد داشت.

از این دیدگاه است که فیلم با اعتراضات نسبتا زیادی نیز مواجه شده است. جمعی از طرفداران حقوق زنان به فیلم حمله کرده و در وبلاگی اطلاعیه نیز داده اند. مقارن شدن پخش فیلم با لایحه کذایی دولت که ازدواج مجدد نیازی به اجازه از زن اول ندارد نیز به این ماجرا دامن زده و بعضی کار را تا جایی پیش برده اند که فیلم را به سفارش دولت ساخته شده دانسته اند. و عده ای نیز بازیگران این فیلم و بخصوص مریلا زارعی و شقایق فراهانی را بخاطر بازی در فیلم سرزنش کرده اند.

با اینکه نمی شود منکر استفاده دولت ها از هر ابزار تبلیغاتی و از جمله سینما برای پیشبرد دیدگاهایشان شد ولی با این نگاه که فیلم را سفارش دولت بدانیم کاملا مخالفم. به نظر من تنها با توجه به این نکته که این دو ختر زیبا در تمام طول فیلم بی حجاب هستند و تنها در مدرسه و از روی اجبار روسری دارند و در یک صحنه وقتی ترلان پروانه از مدرسه بر می گردد بلافاصه و با تندی روسری را از سرش بر می دارد، می شود فهمید که این فیلم اصلا دلخواه این دولت نیست. و در این شرایط سختی که این دولت برای هنرنمدان بوجود آورده این گونه اتهامات واقعا ناجوانمردیست.

من اصولا با نگاه ایدئولوژیک به سینما مخالفم. و برای پذیرفتنی است که فیلمی برای سرگرمی باشد و قصد ترویج یا عادی سازی چیزی (در این فیلم دو زنه بودن) را نداشته باشد. به این فیلم هم با توجه به اینکه در جشنواره فیلم کودکان بهترین شده از دیدکاه سینمای کودک باید نگریست و کسانی که برای سینمای کودک تلاش می کنند را باید تشویق کرد.

کامران باور جمعه 2 شهریور‌ماه سال 1386 ساعت 13:13

نظرات 10 + ارسال نظر

حسام شنبه 3 شهریور‌ماه سال 1386 ساعت 07:43 http://hessamm.blogsky.com

من تا حدی با نظرات شما درباره مخالفت با تئوری توطئه موافقم اما نمی توان منکر دخالت دولت ها در جریان سازی فرهنگی نیز شد. برای مثال چه کسی فکر می کرد فیلم های جنگ ستارگان به سفارش دولت آمریکا و تنها برای آماده سازی افکار عمومی برای هزینه های میلیارد دلاری کشور در گسترش صنایع فضایی بوده است؟

من هم منکر دخالت دولت ها نیستم ولی این دولت کجا عقلش به این کارها میرسه ؟ تازه اگه عقلشم برسه بیاد خرج کنه فیلم بسازه که دو تا زن داشتن رو جا بندازه ؟ چه استفاده ای برای دولت داره اونم تو این گیر و دار !

حسام شنبه 3 شهریور‌ماه سال 1386 ساعت 16:07 http://hessamm.blogsky.com

نصف بدبختی ما هم همینه که دولت توی این گیر و دار وارد کارهایی می شه که هیچ نفعی واسه ملت نداره!

محسن یکشنبه 4 شهریور‌ماه سال 1386 ساعت 18:34 http://filmamoon.blogsky.com/

در اینکه با دید ایدئولوژیکی به فیلم نگاه نکنیم من تا حدی که نه خیلی حق را به تو میدهم. ولی این فیلم آنقدر مرا اذیت کرد که برخلاف طرز تفکرم مجبور شدم نگاهی متفاوت به فیلم داشته باشم و الا خود من خیلی وقتها که نه بلکه همیشه فیلم را از نقطه نظر تکنیکی نگاه میکنم که در این مورد کاسه صبرم لبریز شد. در واقع من با دید یک بزرگسال به فیلم نگاه کردم و پاراگرافت سوم متن تو مورد پسند من است. ولی یک چیز دیگر هم که باید به آن اشاره کنم اینست که همانطور که گفتم فیلم را در جشنواره فیلم کودک همدان دیدم با ترانه و دوست دیگرش پریسا. پریسا که خابید. ترانه هم مدام توی صندلی اینور واونور میشد. جالبه که ترانه رای خودش را در صندوق ضعیف انداخت و پریسا خوب. که ترانه به او گفت آخه اگر خوب بود چرا خابیدی. البته ترانه بالاخره دختره منه دیگه.

راحیل یکشنبه 4 شهریور‌ماه سال 1386 ساعت 22:03

به قول یکی از همکاران پیچیده فکر نکنیم.
۲ ساعت میریم سینما به فیلم بخندیم بعدشم فراموش کنیم.

سیما دوشنبه 5 شهریور‌ماه سال 1386 ساعت 17:15

من فکر می کنم کلا بحث فاصله جامعه مدرن با جامعه سنتی است و همه این نوع موارد از یک جور فلسفه فکری نشات گرفته می شود اعم از اینکه سیاست از پیش تعیین شده ای پشت آن باشد یا نباشد فرقی نمی کند به هر حال جامعه را به عقب و به پذیرش تفکر سنتی سوق می دهد این موضوع مانند سهمیه بندی دختر و پسر برای رشته پرشکی است برای حفظ کیان خانواده . مثل محدودیت های شغلی است برای خانم ها مثل دیه نصفه خانم ها نسبت به آقایان است و خیلی موارد دیگر از این دست ! به هر حال نویسنده و کارگردان فیلم با هر انگیزه ای که این فیلم را درست کرده باشند با انگیزه گیشه یا ترویج و تشویق یک نوع تفکر آزادند ولی ما هم می توانیم نظرات خودمان را مطرح کنیم.

معلومه که ما آزادیم نظرمونو بگیم ولی شاید بد و بیراه گفتن به کسانی که با هر بدبختی که هست سینما رو زنده نگه داشتن و اتهام همکاری با دولت زدن بهشون درست نباشه. تو این فیلم هم که مرده همش تو عذاب بود و از دو زن داشتن خوشحال و راضی نبود که دو زن داشتن ترویج بشه ! من میگم اگه ما از کارهای حکومت شاکی هستیم نباید به همدیگه گیر بدیم که. به نظر من عوامل و بازیگران این فیلم هم طرف ما هستن نه طرف دولت !

پادرا دوشنبه 5 شهریور‌ماه سال 1386 ساعت 19:24 http://padra.blogsky.com

من همیشه کودکان رو سمبل محبت پاک و بی دریغ دونستم . یعنی همون چیزی که یه کودک همیشه باهاش سروکار داره و میتونه باهاش تو دنیای بزرگترها آزاده تر حرکت کنه. مشکل هم همینجاست که وقتی مهربونی از بین یه عده رخت میبنده تفکرات پیچیده و بزرگسالانه بوجود میاد .
نقد شما از نگاه یک کودک نشون دهنده اینه که مهربانی رو در این فیلم بیشتر از سایر مسایل دنبال کردین و من خیلی موافق این نگاهم هرچند مسایل اجتماعی همچنان سرجای خودش باقی میمونه .
نمیدونم شاید اگه مهربانانه به مشکلات پرداخت خیلی راحت بشه به نتیجه رسید !

المیرا سه‌شنبه 6 شهریور‌ماه سال 1386 ساعت 08:47

من اساسا با دیدن این فیلم زیاد احساس خوبی پیدا نکردم چون با توجه به مقوله فرهنگ سازی از طریق هنر( فیلم و ...) زیاد صحیح به نظر نمی رسد موضوع ۲ زنه بودن به گونه ای مطرح شه که آقایان اصلا تقصیری ندارن و همانطوری پیش آمده و زنان باید مشکل را خودشون حل کنن و با اون کنار بیان.
البته باز جای شکرش باقی هستش که مرد این فیلم به همین اکتفا می کنه و مثل فیلم ( هوو) برای حل مشکلش سراغ نفر سوم نمیره.